geçmişi zihinlerdeki imgelerinden kurtarıp bugüne getirmek, şim-
dide ona tekrar bakmak, yüzleşmek, kurtulmak istediğimiz bugünü
yeniden yaratır mı? bugünün imgeleriyle yan yana getirip tekrar
bakmak. verili olanı bozup parçalamak, dağıtmak, tekrar birleş-
tirmek asetat kağıdının geçirgenliğini kullanıp üst üste şekil-
lendirmek. kim bilir her şeyi yanlış okuduk belki de. ya da yan-
lış var saydıklarımız bir hataydı. insan kendi dilinin sınırına
takılınca bir öteye geçemiyor işte. sınırlamak çit çekmek düzen-
lemek öndekiler büyük arkadakiler küçük olmak koşuluyla zihinleri
de ketlemek. olmadı mı ? bunca nizama tutmuyor maya hala. yerden
toprağın altından bakmak, solucanların, sürüngenlerin hizasından;
o zaman nasıl görünür dünya? insan olmayan da dahil edilebilir
belki zihin kıvrımlarına. belki de bir oyun alanına çevirmek ge-
rekir dünyayı o kıvrımlarda dolaşmak için. bedenden yoksun başın
katılaşmış “doğru”ları arasından sızabilmek için. su gibi çocuk
gibi.. oysa doğruca ilerlemenin sunduğu mesafesizlik fail insanı
yüzleşmelerden alıkoyuyor. yüzleşmedikçe “alternatif gerçekler”
yaratıyor insan. ta ki kendi yüzünü de silinceye kadar bu dünya-
dan.
arzu arbak
nisan 2023